Langs de Zijderoute door de Chinese provincie Gansu

Chinese gastvrijheid
We hebben een leuk en druk excursieprogramma naar tal van bezienswaardigheden, maar gelukkig ook wat vrije tijd. En zelf iets ondernemen in China levert altijd de leukste belevenissen op. Vanuit Yongjing nemen we een taxi en gaan we zelf de, hoog boven de Gele Rivier tegen de bergwand gebouwde, Tibetaanse Luojiadong Tempel bezoeken. Heel rustig, sfeervol en geen toerist te bekennen.

Vanaf de tempel wandelen we verder langs binnenweggetjes en boerenerven naar het oude centrum van Yongjing. Onderweg veel nieuwsgierige blikken en al snel worden we uitgenodigd op de thee bij een Chinese familie thuis. Wat is het toch handig om een wat huis-tuin-en-keuken-Chinees te spreken. We worden een traditionele boerenwoning op  een binnenplaats binnengebracht, overal liggen gewassen en hooi te drogen. De boerin op leeftijd stelt ons voor aan haar zoon en schoondochter die hard aan het werk zijn. Ze leidt ons naar binnen, naar de keurige ontvangstkamer in de nieuwe vleugel van het huis met een groot portret van Mao aan de muur. Thee, koekjes, fruit, het mag ons aan niets ontbreken. Ze wil alles van ons weten, waar we vandaan komen, waarom we in Yongjing zijn en natuurlijk moeten we samen op de foto. Na afloop worden we vrolijk uitgezwaaid door de hele familie.

Terug in de tijd langs de Zijderoute
De volgende dag maken we in de middag per boot een tocht van een uur over het nabijgelegen stuwmeer naar de boeddhistische grottempel van Binglingsi. Een gigantisch Boeddhabeeld in de rotsen uitgehouwen, in een schitterende omgeving met bizarre bergen, droog en ruig. Dit soort boeddhistische rotstempels vind je op verschillende plaatsen langs de Zijderoute, net als de beroemde Mogao rotstempels bij Dunhuang die we later op onze reis zullen bezoeken.  Niet verbazingwekkend als je bedenkt dat het boeddhisme via de Zijderoute vanuit India door reizende monniken in China is geïntroduceerd en verspreid. De tempels en beelden zijn eeuwenoud en dateren uit verschillende dynastieën en stijlperiodes. Vooral die uit de Tang-dynastie vind ik erg mooi, sierlijk en stijlvol.

In Lanzhou stappen we op de bus noordwaarts naar Wuwei, nu een miljoenenstad aan het oostelijke uiteinde van de Hexi corridor, een oude strategisch gelegen doorgang voor de historische noordelijke Zijderoute. Over de hele lengte van de corridor liggen van oudsher talloze oases met vruchtbare landbouwgronden, ingeklemd tussen Tibet in het zuiden en de Gobiwoestijn in het noorden. Ooit trokken de karavanen met zijde en andere handelsgoederen hier van oost naar west doorheen. Ze waren vaak jarenlang onderweg. Ook ik herinner me van 25 jaar geleden nog de stoffige onverharde wegen, de hitte en het gehobbel in openbare bussen tijdens uren- en soms dagenlange ritten. Onderweg stopten we in al even stoffige en afgelegen stadjes en dorpen, voor hooguit een kop thee en een simpele maaltijd. Tegenwoordig niets van dat alles! We snellen over een vierbaans snelweg die inmiddels bijna tot in het westelijke Dunhuang loopt, met onderweg moderne service stations en wegrestaurants…  ik kijk m'n ogen uit!

Er worden niet alleen snelwegen aangelegd, ook op de treintrajecten flitsen nu hogesnelheidstreinen voorbij. We zien met eigen ogen dat de Chinese overheid hoog inzet op een nieuwe moderne versie van de Zijderoute, het Silk Road Project, de oude handelsroute die nieuw leven wordt ingeblazen. Inwoners van steden in Noordoost-China worden zelfs aangemoedigd om met z’n allen te verhuizen naar steden als Wuwei, Zhangye en Jiayuguan, waar ze werk en een gloednieuw ruim appartement krijgen. Maar China zou China niet zijn als oude tradities er zomaar verdwijnen....het is nog heel vroeg in de ochtend als ik een kijkje neem in de prachtige Confucius Tempel van Wuwei, maar op het plein ervoor is het al een gezellige drukte van belang, met overal enthousiast gymmende senioren, ouders met spelende kinderen en dames die een dansje doen op muziek. Klaar voor een nieuwe dag!

Op naar Zhangye, voor een excursie naar het Danxia Geological Park. Het is duidelijk ook populair onder Chinese toeristen, maar tijdens een wandeling langs paden omhoog geniet ik evengoed van het prachtige uitzicht op bizar droge en wonderlijk in alle tinten geel-oranje gekleurde bergen. Tip: ga héél vroeg in de ochtend of laat in de middag voor de mooiste lichtval en kleuren.

Gelukkig zijn er, naast alle moderniseringen, óók nog altijd veel prachtige oude monumenten te zien die je terugvoeren naar een ver verleden, zoals het imposante Jiayuguan Fort aan het uiteinde van de Chinese Muur. Vroeg in de ochtend betreden we dit ooit zo machtige en onneembare fort aan de Jiayu Pas, het smalste deel van de Hexi Corridor. Als ik bovenop de muur sta en uitkijk over het onherbergzame woestijnlandschap rondom, begrijp ik dat niemand ongemerkt deze westelijke Chinese buitenpost kon passeren. Maar het nabijgelegen en vroeger zo stoffige stadje Jiayuguan is voor mij wederom onherkenbaar…. nu heeft het centrum frisse groene parken, pleinen en fonteinen en na een lange reisdag vermaken we ons op de supergezellige avondmarkt vlakbij het hotel.

Als we net per bus onderweg zijn naar Dunhuang betrekt het buiten... we zitten in een zandstorm! Niet dat het heel hard waait, maar overal hangt een gelige waas van het opwaaiende zand en het mooie uitzicht op de besneeuwde pieken van het Qilian gebergte aan mijn linkerhand moet ik voorlopig missen. Aangekomen bij de boeddhistische Mogao grottempels in Dunhuang worden we opgewacht door een zeer deskundige gids. Ze begeleidt ons naar de mooiste eeuwenoude boeddha beelden en intrigerende wandschilderingen, heel bijzonder en beslist de moeite waard. Tip: wil je Mogao grottempels bezoeken, boek van tevoren een excursie of koop je toegangskaarten online.

Tegen zonsondergang ga ik naar de Mingsha zandduinen en het Crescent Lake vlakbij Dunhuang. Midden in een volkomen kaal zandduinenlandschap ligt deze halvemaanvormige bron met ernaast een kleine oase en paviljoen. Je kunt wandelend, per kameel of gemotoriseerd de enorme duinen beklimmen en dan met een zandsleetje naar beneden scheuren als je durft. Hoe dan ook, mijn reis zit erop. Met een lunchpakketje onder de arm stappen we de volgende ochtend op de trein, voor een lange reis via Jiayuguan en Lanzhou terug naar Nederland.