Bucketlist van onze reisexperts

Antoinette: Transsiberië Express

Eigenlijk is het heel raar dat ik nog nooit een reis met de Transsiberië express gemaakt heb. Ik ben afgestudeerd Ruslandkundige, ik heb een lange reis gemaakt als backpacker in Azië en ik werk bij VNC Asia Travel! Steeds kwam het er niet van. Vorig jaar ging mijn vakantie naar Mongolië...ik kom er dus steeds dichter bij en ik weet zeker dat het een keer gaat gebeuren: die reis met de Transsiberië express. Ik wil dan stoppen bij het Baikalmeer en plaatsen als Jekatarinaburg, Omsk en Irkutsk bezoeken. Vooral wil ik gewoon in de trein zitten en door het raam kijken naar het platteland, de dorpen en de bossen. Mijmerend wat voor soort leven de mensen daar leven. Ook stel ik me voor dat er in de trein veel te observeren valt: interessante medereizigers en het gedrag van mensen tijdens zo’n lange reis met de trein. Nu nog een droom, maar eens een heel mooie reis!

Anne F: Taiwan

Mijn docente Japans heeft 5 jaar op Taiwan gewoond en komt er nog regelmatig terug. Iedere kans die ze had greep ze aan om te benadrukken dat Taiwan een geweldig land was. “Vind je de bloesembomen in Japan mooi? Wacht maar tot je naar Taiwan geweest bent.” “Dacht je dat Chinees en Japans eten lekker was? Taiwan combineert het beste van allebei!” Kijkende naar de reizen op onze eigen website snap ik waar haar interesse vandaan komt; wat een fascinerend land. Ik kijk er nu al naar uit om het te verkennen. Waar ik het liefst heen zou willen? Bovenaan mijn lijst staat het kustplaatsje Jiufen. Zelf ben ik erg fan van de Studio Ghibli en de prijswinnende film Spirited Away heeft deze plaats als uitgangspunt genomen. Het lijkt net alsof je door de sprookjesachtige animatie film loopt, maar dan is het echt. Mocht ik in de lente reizen, dan wil ik ook zeker naar de Wuling Farm. Verblijven in een accommodatie met uitzicht op honderden bloesembomen? Meld mij maar aan!

Nathalie: Bhutan

Wat zou ik graag ooit eens naar Bhutan gaan. Het kleine koninkrijk verstopt in de Himalaya spreekt enorm tot de verbeelding en staat hoog op mijn wensenlijst. Vanwege de afgelegen ligging en het flinke kostenplaatje is het er (nog) nooit van gekomen. Kleurrijke Boeddhistische festivals, prachtige berglandschappen en slapen bij een familie thuis; ik wil het allemaal zien, beleven en meemaken. Het is een plek waar de tijd heeft stil gestaan en dat vind je niet meer zoveel in Azië. Ik zie mezelf al helemaal (ver)dwalen door mooie kloosters en de prachtige natuur. Vooral een festival bijwonen staat op mijn bucketlist. Dansende monniken op het opzwepende ritme van drums en hoorns in prachtige gewaden. Mijn fotocamera zal overuren maken. De koning van Bhutan zegt dat het nationale geluk veel belangrijker is het nationale product. Wie wil er nou niet naar een land waar het draait om geluk in plaats van welvaart en economische groei?

Daphne: Mongolië

Och wat is het toch lang geleden dat ik deze prachtige film heb gezien, ‘The Story of the Weeping camel’ gekeken in 2003.  Het waren de allereerste foto’s en filmbeelden die ik zag van het ongerepte Mongolië. Aan de hand van deze film is mijn wens ontstaan om ooit naar Mongolië te reizen. De film vertelt het waargebeurde verhaal over het leven van een herdersfamilie in de Mongoolse Gobiwoestijn. Zo back to basic, zo één met de natuur en afhankelijk van de natuur en elkaar. In de film wordt er een kamelenkalf geboren. Voor de moeder was het een zware bevalling en met moeite komt een zeldzaam wit kalf ter wereld. De moeder verstoot helaas haar jong en weigert melk te geven en voor haar pasgeboren kind te zorgen. Wanneer de hoop op verbetering vervlogen lijkt, worden de twee zoontjes van de familie door de woestijn op reis gestuurd om een muzikant te zoeken die het hoosh-ritueel kan uitvoeren. Zonder muziekritueel blijven de dieren langdurig huilen en zal een verstoten kalf doodgaan. Een harde werkelijkheid, maar prachtig te zien hoe mens, natuur en dier zo samen gaan. Een verblijf bij een Mongoolse nomadenfamilie en reizen door de ongerepte natuur van Mongolië lijkt mij een ongekende ervaring.

Anne: De heilige berg Kailash

Vroeger heb ik vijf jaar lang door Azië gebackpackt, ik heb dus al veel gezien en mijn bucketlist is daarom niet heel groot. Als ik zou moeten kiezen dan ga ik voor de leegte. Ik hou van uitgestorven vlaktes, weinig mensen en weidse landschappen. Daarom lijkt mij de Adelaarsvallei in West-Mongolië een geweldige plek om te bezoeken. Ook heb ik een zwak voor woestijnen en lege hoogvlaktes. Heel hoog op mijn bucketlist staat de Kora lopen om de heilige Kailash berg in West-Tibet.

Maar mijn grootste wens is om de wereld rond te varen op een zeilschip. Uitkijken op de open zee, leger dan dat kan niet, toch? Eén voorwaarde, dan huur ik een crew in om het schip te besturen. Wel even regelen dat ik dat miljoen win, anders gaat die wens niet uitkomen.

Claudia: alle tropische Aziatische landen

Ik ben gezegend met Aziatisch bloed in mijn aderen, ik ben zelf namelijk van Molukse afkomst. Ik denk dat het daarom een gevoel van thuis komen is zodra ik in een tropisch Aziatisch land ben. Bijvoorbeeld Sri Lanka of Vietnam, die landen vind ik geweldig. Daarnaast ben ik gek op rijst, in deze landen staat hier genoeg van op het menu. De toevoeging van kruiden aan het eten zoals laos, ketoembar (koriander) en gember vind ik bijvoorbeeld veel lekkerder dan de zoetzure kruiden die ze in China gebruiken.

Ik ben pas echt happy als het minimaal 33 graden is. De zon die op mijn huid brandt, dan geniet ik volop. Op studiereis met mijn ‘Hollandse’ collega’s merk ik goed het verschil, zij zoeken liever de schaduw op en ik zit pal in de zon. Kortom: de sfeer, de warmte en het eten daar doe ik het voor! 

Waar ik nog wel heel nieuwsgierig naar ben, is om volledig ondergedompeld te worden in de gestructureerde werelden van de ‘westerse’ landen in Azië: Japan, Zuid-Korea en Taiwan. Het contrast met Sri Lanka en Vietnam is hier zo groot, super interessant.