Rotspartijen, koopmanshuizen en verse vis in Hokkaido

Tijdens mijn bezoek aan Japan staat deze keer het westelijke gedeelte van Hokkaido centraal. Het meest noordelijke eiland van Japan wordt voornamelijk bezocht door liefhebbers van rust, ruimte en natuur. Daar het diverse nationale parken telt, is het een ideaal gebied voor wandelaars. Terwijl de kersenbloesem hier pas eind april zijn intrede doet, voorziet de herfstperiode het eiland al begin oktober van indrukwekkende kleuren. Ook de zomerperiode is een aangename reistijd en in de winter kunnen reizigers genieten van verschillende skigebieden met poedersneeuw. Aangezien ik eind september reis, is er hier en daar al iets te zien van de herfstkleuren. Ik start mijn reis in Asahikawa en aanschouw onderweg naar het zuidwesten de gestructureerde akkers en uitgestrekte landschappen, omringd door berglandschappen. Stiekem doet het gebied me denken aan het Nederlandse platteland maar dan zonder de bergen op de achtergrond. Via hoofdstad Sapporo reis ik naar de kust.

Op circa een half uur rijden van Sapporo breng ik een bezoek aan de havenstad Otaru. De stad is per trein te bezoeken, maar reizen per huurauto heeft de voorkeur. Langzaam rij ik de drukke hoofdstad uit en doemen er in de verte enorme rotspartijen op. De kust in dit gebied is ruig en strekt zich uit langs de gehele kustlijn in het westen. Ook Otaru ligt aan de kust, omgeven door gebergten. Ik besluit eerst het achterland te verkennen voordat ik de stad bezoek. Tot mijn verrassing is het achterland bezaaid met plantages vol met druivenranken en appelbomen. Onderweg stop ik bij een lokale boer en wandel door de plantages. Terwijl ik wat druifjes pluk, waan ik me op een Franse wijngaard.

Op de weg terug richting Otaru word ik geattendeerd op een uitzichtpunt vanaf Mount Tenguyama. Ik besluit een kijkje te nemen. Een half uur later neem ik de kabelbaan naar de top en geniet ik van een fantastisch uitzicht over de havenstad. Het begint langzaam donker te worden dus ik besluit op zoek te gaan naar mijn hotel. Ik rij door het havengebied van Otaru, waar zojuist een groot schip vertrekt. Later hoor ik dat dit een ferry is die vaart tussen Otaru en Maizuru, een havenplaats ten noorden van Kyoto. Ik bereik mijn hotel en geniet in de avond van het uitzicht over de zeilboten en schepen in de haven.  

De volgende ochtend bezoek ik het sfeervolle centrum van Otaru. Ik maak een aangename wandeling langs het kanaal. Kleine bootjes varen voorbij en stoppen af en toe bij een van de koopmanshuizen aan het water om iets te bezorgen. Japanners nemen uitgebreid selfies aan de waterkant. In het stadsmuseum ontdek ik dat in de winter het gebied rondom het kanaal prachtig versierd wordt met lampjes en sneeuwsculpturen. Het Snow Light Path Festival, zoals ze het noemen, is een kleinere versie van het Snow Festival dat jaarlijks in Sapporo wordt gehouden rond dezelfde tijd.

Aan het einde van het kanaal staan een aantal sportieve jonge mannen met riksja’s (looptaxi’s). Ik bedank vriendelijk voor het aanbod om rondgereden te worden en wandel op eigen houtje naar Sakaimachi Street. Deze straat vormt het hart van het centrum. Er zijn voornamelijk restaurants, winkeltjes en glaswerkboetiekjes. Otaru staat bekend om het kleurrijke glaswerk dat er gemaakt wordt. In verschillende winkels is het mogelijk om zelf aan de slag te gaan met een eigengemaakt glaskunstwerk. Naast het vele glaswerk dat wordt aangeboden in Sakaimachi Street, valt het me ook op dat er veel Halloween- en kerstdecoratie hangt. Na een kort praatje met een winkelier blijken de Japanners dol te zijn op feestdagen en beginnen ze al vroeg met het aankleden en decoreren van hun winkels. Waarom ook niet? In Nederland liggen de pepernoten ook al weken voor Sinterklaas in de schappen! Al die lichtjes en decoratie maken het in de avond overigens erg sfeervol en gezellig. Naast het glaswerk waar Otaru bekend om staat, is ook de sushi van verse vis een van de redenen voor een bezoek aan Otaru. Ik stap een eettentje binnen en krijg een prachtig geserveerde ronde schaal met sushi voorgeschoteld. Smullen!

Die avond hoor ik over de prachtige rotspartijen en kliffen verder naar het westen. Er schijnt een prachtig wandelpad te zijn naar het uiterste puntje, genaamd Cape Kamui. Helaas laat de tijd het niet toe om hier een bezoek aan te brengen, aangezien ik in de ochtend vanuit Sapporo weer terug naar huis vlieg. Bij thuiskomst google ik Cape Kamui en krijg direct spijt van mijn (te) korte bezoek aan Hokkaido. Wat een prachtig contrast tussen de blauwe zee en de hoge ruige rotsen! Een reden om weer terug te komen naar Hokkaido..