De onontdekte tempels van Kyoto

Het was voor mij de zesde keer in Kyoto en ik was goed op de hoogte van de drukte. Verwoed ging ik dan ook op zoek naar een plaats in Kyoto die wel de rustieke tempels bood die we ons voorstellen als we aan Japan denken, zonder de grote groepen toeristen. DIe plaats kwam op aanraden van een familielid: de Tetsugaku no michi, het Filosofenpad. Het is een schattig paadje in het noorden van Kyoto wat loopt tussen de zilveren tempel en de Nanzenji tempel. Het leent zijn naam aan een filosofieprofessor van de Kyoto Universiteit die hier regelmatig in gedachte verzonken rondliep. Vooral het kersenbloesemseizoen, als de witte en roze bloemblaadjes van de over de rivier hangende takken naar beneden dwarrelen, en het herfstseizoen met fel gele en rode bomen, is bijzonder mooi. In deze periode zal het dan ook iets drukker zijn; onder Japanse toeristen is dit pad wel beroemd. Ik was er op een mooie, zonnige dag in juni en er was niemand.

Hoewel het pad ook via de andere kant te bewandelen is begon ik mijn tocht bij Ginkaku-ji, het zilveren paviljoen. In tegenstelling tot zijn tegenhanger, de Kinkaku-ji (het gouden paviljoen), is de Ginaku-ji niet van zilver gemaakt. De naam komt van de zilveren gloed die het maanlicht ’s nachts op de donkerhouten tempel werpt. Op een heldere dag oogt de tempel als weinig bijzonders, vooral in vergelijking met het sprankelende gouden paviljoen, maar de tuin om de tempel heen compenseert ruimschoots. Naast de tempel ligt een meertje omringd door pijnbomen, een zandheuvel en een prachtige mostuin. In tegenstelling tot menig andere tempel in Kyoto overheerst hier de rust. Ginkaku-ji is in ongeveer 40 minuten te bereiken vanaf Kyoto station met de bus.

Vanaf het Zilveren paviljoen loopt er een zeer toeristisch straatje terug naar de bushalte met aan het begin een klein bordje wat het filosofenpad aangeeft. Het stenen paadje is makkelijk te vinden en hoewel ik me zorgen begin te maken over de drukte, blijkt dit nergens voor nodig te zijn. Nog geen tien stappen het filosofenpad op wederkeert de rust. Hoewel de zilveren tempel veel toeristen trekt, heeft het filosofen pad te weinig grote bezienswaardigheden om de hordes dagjestoeristen en schoolreisjes te lokken. En hier komt juist de charme vandaan. In het sprankelende riviertje zwemmen koi karpers en de kersenbomen, groen op het moment dat ik er was, vallen mooi over het water heen. Verschillende bruggetjes verbinden de ene kant van de rivier met de andere. Aan beide kanten bevinden zich boetiekjes, handwerkwinkeltjes en tientallen tempeltjes en heiligdommen. Hoewel veel van de tempels niet direct aan het pad liggen, is de gemiddelde afstand slecht 5 minuten lopen. En in deze tempels, in tegenstelling tot de grote trekpleisters van Kyoto, is bijna niemand. De vogels zingen terwijl een verdwaalde monnik het grindpad naar de tempel toe bij bezemt. Waarom dit pad het filosofenpad genoemd wordt is wel duidelijk; de rust die nodig is voor filosofische gedachten is hier te vinden.

Na ongeveer een half uur gelopen te hebben strijken we neer bij een café. Terrasjes en buitencafés zijn vanwege de beperkte ruimte en smalle straten nooit echt aangeslagen in Japan. Op het filosofenpad zijn wel een paar schattige koffietentjes te vinden, gerund door locals, met enkele stoeltjes voor de deur. We schuiven onszelf op de krappe stoeltjes en bestellen een Yuzu-cha – een Japanse Citrus thee. Het duurt niet lang voor we aan de praat raken met de eigenaar. In gebroken Engels legt hij uit dat de taartjes en cakejes in de vitrine gemaakt zijn door zijn vrouw. Toch maar proberen dan! Nog voordat we klaar zijn komen er 4 meisjes langs in vol, traditioneel ornaat. Mijn collega Nathalie staat op; meisjes in zulke prachtige kleding willen we graag op de foto zetten. Het mag, maar wel op de voorwaarde dat wij daarna met hun op de foto gaan.

Het filosofenpad eindigt in de Nanzenji tempel, een van de belangrijkste zen tempels van Japan. In het gigantische tempelcomplex is onder andere een stenen zentuin, een theehuis en een ouderwets aquaduct te vinden. Mocht de energie nog aanwezig zijn na deze wandeling, dan zijn er zelfs paden te vinden die de start markeren van heuse wandeltochten door de bergen heen, maar voor vandaag houden we het voor gezien. Het filosofenpad zelf is in ongeveer 30 minuten te lopen, maar wij deden er ruim twee uur over, zoveel was er te zien onderweg. We bekijken de mooie Nanzenji tempel en besluiten door te lopen naar het Keage station, vanaf waar de metro terug richting Kyoto station vertrekt.

Het pad biedt een grote diversiteit aan tempels, architectuur en prachtige natuur. Mocht je de sfeer van het religieuze leven in Kyoto willen proeven zonder de hordes toeristen? Dan is dit de juiste plaats.